Bron

Erfgoedlijn

Leven en werken op het platteland

Op de vruchtbare Zeeuwse klei stond het dagelijks leven in het teken van het agrarisch bedrijf. Van de schapen op de schorren tot de Zeeuwse tarwe die met paardenkrachten werd geoogst. Het Zeeuwse land was een goede voedingsbodem en daar werd optimaal gebruik van gemaakt.

Het oude grondgebruik

In de late steentijd begonnen de mensen in Zeeland met het bewerken van grond en het houden van vee. Ze woonden op ÃƒÂ©ÃƒÂ©n plek bij elkaar, in tegenstelling tot de jagers en verzamelaars vÃƒÂ³ÃƒÂ³r hen, die in kleine groepen door het gebied trokken. Resten van zoÃ¢â‚¬â„¢n prehistorische nederzetting zijn gevonden bij Haamstede.

In de Romeinse tijd werd ook vee gehouden en vlas verbouwd. Ook wonnen de Romeinen zout uit het veen. Na de Romeinse tijd trok de bevolking uit Zeeland weg. Toen er in de vroege middeleeuwen weer mensen kwamen wonen, hielden zij schapen op de schorren en op de hoger gelegen delen werden graan en andere akkerbouwproducten verbouwd. En ook de zout- en turfwinning was belangrijk. Doordat er meer steden kwamen, werd de landbouw commerciÃƒÂ«ler. De steden moesten namelijk van voedsel worden voorzien, maar ook van grondstoffen voor de nijverheid zoals vlas.

Vruchtbare bodem

De boeren bewerkten in de zestiende eeuw de grond op een voor die tijd vooruitstrevende manier. Bovendien was de kleigrond in jonge polders, die na stormvloeden opnieuw waren bedijkt, zeer vruchtbaar. In eerste instantie ging men voor graan, maar toen de inkomsten daarvan terugliepen specialiseerde Zeeland zich (zeker op Tholen en Schouwen-Duiveland) in de meekrapteelt. In meestoven werd uit de meekrapwortels een rode verfstof gewonnen die voor het kleuren van textiel werd gebruikt. Zeeland was lange tijd de belangrijkste meekrapproducent in West-Europa. Door de grootschalige graan- en meekrapteelt ontstonden grote akkerbouwbedrijven. Hiervoor was een nieuw boerderijtype nodig met losstaande, grote schuren. De zwarte gepotdekselde schuur, vaak met een witte omlijning zodat de boer of knecht er s nachts zijn weg kon vinden, werd karakteristiek voor Zeeland.

Door de hele provincie zijn er monumentale boerderijen te zien zoals het zeventiende-eeuwse Huys Vermuyden op Tholen met een stenen schuur, hofstede Veldzicht bij Wolphaartsdijk met de karakteristieke zwarte schuur, Hoeve Van der Meulen bij Heer Abtskerke met een authentiek erf en de negentiende-eeuwse boerderij Land- en Zeezicht in Kamperland.

images-1

Slag bij Baarland

In de late middeleeuwen voerden de graven van Vlaanderen en Holland bijna doorlopend strijd om de macht over Zeeland. Dit leidde in 1295 tot de Slag bij Baarland, waarbij de Zeeuwse adel de zijde van de graaf van Holland koos.

Lees meer
20240426_133323(0)

Watersnoodramp

De Ramp. Zo noemt het gros van de Zeeuwen de watersnoodramp van 1953. Hij staat zo in het collectieve geheugen gegrift dat een langere naam niet nodig is. In de avond van zaterdag 31 januari 1953 wakkerde een hevige noordwesterstorm boven het zuidwesten van Nederland aan. Rond half 11 die avond was het laagwater, maar het water stond nog op vloedhoogte. De zware storm in combinatie met hoogwater en springtij was fataal. Terwijl veel Zeeuwen sliepen, braken op tal van plaatsen de dijken.

Bekijk object